• Nederlands
  • English
  • Deutsch

Scherven brengen geluk!

Een bruiloft is immer een bron van vreugde. Nu ik deze zin heb opgetekend, bedenk ik mij dat dat toch niet altijd het geval is: er heeft ooit eens een bruiloft plaatsgevonden waarbij de feestvreugde voor alle betrokkenen, maar dan ook werkelijk álle betrokkenen, van zeer korte duur was en te gênant om in een verhaal te vatten.

Dit maal echter leverde het verbijsterde blikken op van het bruidspaar en een hoofd rood van kwaadheid van de zaalverhuurder. Let op.
Vanuit de trouwlocatie gingen wij in optocht door het plaatsje Roden naar een café, alwaar het kersverse bruidspaar met een receptie de eerste felicitaties alvast in ontvangst kon nemen. Ik liep, al spelend, voorop en het verkeer op de drukke weg stopte spontaan, teneinde de stoet vrije doortocht te verlenen, gelijk destijds de Israelieten door de Rode Zee. Mozes speelde volgens de overlevering echter geen doedelzak.

Aansluitend aan de receptie zou er achtereenvolgens een fotosessie, een diner en een bruiloft zijn. Kijk, dít zijn nu nog eens feesten! En ik was op al die onderdelen van de partij. Hèt moment suprême vond plaats tijdens de bruiloft, vlak voordat het bruidspaar de taart zou aansnijden, een taart welke een waar pronkstuk was en waar de bakker echt aantoonbaar zijn best op had gedaan. Alle lof! Die taart stond mooi opgesteld op een verhoging en, volgens de fotograaf, mooi uitgelicht door een paar kleurige schijnwerpers. Hij heeft zich er op uitgeleefd.
Op een andere plaats in de zaal, niet ver van de taart verwijderd, stond de pyramide van champagneglazen opgesteld en ook deze, volgens diezelfde fotograaf, was met kraakhelder licht perfekt fonkelend uitgelicht.
Plots komt er, tussen de opgestelde bruidstaart en glazen pyramide door, een 'ridder' de zaal in gestormd, een ware verrassing, een ridder gehuld in een soort harnaspak voorzien van 'paard'-onderbouw en met aan zijn ene arm een schild en onder de andere arm een lange stok als ware het een toernooi te voeren. Hij galopeerde luid declamerend in het rond en deed zijn komisch bedoelde act met afwisselend snedige, danwel oubollige teksten, gelardeerd met taalkundige spitsvondigheden, omtrent de uitglijers in het verse verleden van zowel bruid als bruidegom. Erg hilarisch en een bruidspaar dat kramp in de voeten kreeg van het lachen! Tot op zeker moment...

(u voelt 'm al aankomen?)

... zijn lange stok achter hem ergens tegenaan ging. Een golf van 'oh's gaat door het publiek en hij draait zich schielijks om, teneinde met eigen ogen te aanschouwen wat hij heeft aangericht. De taart heeft een behoorlijke deuk opgelopen. Er hangt zelfs een stuk aan zijn stok. Verbijsterd doet onze koene ridder een stap naar achteren, nog een laatste woord van zijn declamatie stamelend als zijn wegvallende stem in eens wordt overstemd door het heldere geluid van rinkelend glaswerk. Gepouleerd fonkelend glaswerk. De pyramide was door tussenkomst van onze onverschrokken ridder grotendeels gereduceerd tot een hoop glinsterende scherven. Maar wel een mooi uitgelichte hoop glinsterende scherven, aldus de fotograaf met een fijnzinnig gevoel voor understatement. En dat had hij in zijn hele lange carrière nog nooit meegemaakt.

Mijn toeter brengt ook hier weer uitkomst, als ik met de tune 'Scotland the Brave' een polonaise inzet, het begin van het vervolg van een mooie avond.